انسان از چه زمانی صاحب انگشت شست شد؟ - مجله کالارنا

دانشمندان می گویند فرقی ندارد از دست هایمان برای ارسال پیغام متنی استفاده کنیم یا برای در دست دریافت ابزار های دیگر، از میان تمام عضوهایمان این دست هایمان بودند که ما را برای زندگی مدرن تجهیز کردند.

خبرنگاران به نقل از سی ان ان نوشت، درواقع اپلیکیشن قاتل در تکامل ما دست هایمان با آن شست های خلافِ جهت بود که به ما اجازه می دهد با دقت و ظرافت هر چیز کوچکی را بین انگشتان و بالشتک شست مان بگیریم. [اپلیکیشن کشنده یا قاتل اصطلاحی در علوم کامپیوتری است که ارجاع دارد به برنامه هایی که منجر به خرید سخت افزار های کامپیوتری می شوند. درواقع این برنامه های آنقدر کاربردی و جذاب هستند که افراد برای داشتن آن ها سخت افزار خود را تغییر می دهد].

ما از چه زمانی به چالاکیِ دست مجهز شدیم؟

پیش از این، دانشمندان با مقایسه استخوان های فسیل شده و اسکلت انسان مدرن، حدس زده بودند که احتمالاً انسان بیش از 3 میلیون سال قبل صاحب شست دست شده است. براین اساس، استرالوپیتسین ها [جنوبی کپی یا میمون های جنوبی]بودند که استفاده از ابزار های سنگی اولیه را آغاز کردند. یکی از نمونه های استرالوپیتسین ها فسیل معروف لوسی است.

اما تحقیق جدیدی که در این زمینه صورت گرفته است، می گوید درحالیکه که استرالوپیتیسین ها از چالاکیِ دست برخوردار بودند، اما شست های آن ها به نیرومندیِ شست دستِ انسان های مدرن نبوده و شستِ دست نیرومند از 2 میلیون سال قبل در انسان امروزی پدیدار شده است. همزمانی خروج اولین گونه های انسان از آفریقا باعث شده دانشمندان این حدس را نیز مطرح نمایند که احتمالاً تردستی و چالاکی به عنوانِ یک نیروی محرکۀ قوی در شکل دادن به فرهنگ پیچیده انسانی که بعد از آن به وجود آمد، نقش اساسی داشته است.

کاترینا هارواتی، پروفسور دیرینه شناسی در دانشگاه توبینگن در آلمان، می گوید: افزایش مهارت دست در شکل انگشت شست خلاف جهت با کارآمدی بالا، یکی از نخستین ویژگی های مشخص نماینده و هویت بخشِ گونه ما بود و به ما نوعی فزونی عظیم بخشید که اجدادمان از آن بی بهره بودند.

این [تکامل دست]احتمالاً یکی از عناصر اساسی در توسعه و پیشرفت فرهنگ امروزی ما در طی 2 میلیون سال گذشته بوده و تکامل زیست-فرهنگی ما را شکل داده است.

مطالعه جدیدی که هارواتی سرپرستی آن را برعهده داشت نشان می دهد که نخستین آثار از شست های نیرومند که مشخصه انسان تکامل یافته امروزی است در فسیل های به جا مانده از 2 میلیون سال قبل قابل ردیابی است. محققان نیرومندی شست دست انسانیان را به یاری یک مدلسازی مجازی انجام دادند. آن ها آن ماهیچه ای را که برای خلاف جهت بودنِ انگشت شست و حرکت انگشست شست در هماهنگی با سایر انگشتان لازم است در دستان انسانیان شبیه سازی کردند.

سپس قدرت دست آن ها را با قدرت دست انسان های مدرن امروزی، شامپانزه ها و 6 گونه متفاوت از انسانیان شامل جنوبی کپی ها (لوسی) و گونه های اخیرتر انسانِ خردمند مانند نئاندرتال ها و هوموساپین ها که قرن ها و هزاران سال قبل از پدیدار شدنِ ما - که تنها بازمانده انسانیان روی زمین هستیم- مقایسه کردند. نئاندرتال ها پیش از هوموساپین ها و در برخی موارد همزمان با آن ها روی زمین زیسته اند.

دانشمندان در تحقیقات خود به نرمی پوست و آناتومی استخوان توجه کردند.

هارواتی در شرح تفاوت تحقیقات خود با تحقیقات پیشین می گوید: تا این اواخر میزان مهارت دست فقط با مقایسه فسیل ها با آناتومی انسان امروزی ارزیابی شده است و این فرضیه مطرح بوده که هر چه آناتومی فسیل شبیه شرایط انسان مدرن امروزی باشد، پس مهارت و ظرفیت دست در هر دو گونه بیشتر شبیه هم خواهد بود.

اما این دیدگاه خیلی ساده انگارانه است، زیرا کارایی مشابه از طروق متفاوت می تواند حاصل گردد و همچنین در تحقیقات پیشین اثر ماهیچه ها به حساب نیامده است. دومی در نیرومندی دست بسیار مهم است، اما موضوع آن است که ماهیچه در فسیل ها باقی نمی ماند.

هارواتی می گوید، افزایش مهارت دست که ناشی از شست دست نیرومند بود به اجداد اولیه ما فزونی بخشید. محققان کشف نموده اند که نخستین گونه هایی که ابزار سنگی درست می کردند از خانواده جنوبی کپی ها بودند که در حدود 2 تا 3.5 میلیون سال قبل زندگی می کردند. آن ها فاقد مهارت دستی بودند که سایر انسانیان بعد از آن ها به آن مجهز شدند.

برای جنوبی کپی ها حرکت های ظریف و دقیق مثل در دست دریافت قلم کار سختی بوده، اما می توانستند ابزار هایی مانند چوب دستی یا سنگ را در دست بگیرند - درست همانطوری که شامپانزه ها در حیات وحش از این ابزار استفاده می نمایند.

هارواتی می گوید: استخوان های دست (فالانژ) در جنوبی کپی ها معمولاً بلندتر و با انحای بیشتر از انسان مدرن امروزی بود (گرچه به بلندی و انحای استخوان های میمون های عظیم نبود). بنابراین، اگر الان بودند می توانستند با شما دست دهند، اما احتمال زیاد دست دادن شان بسیار متفاوت بود.

محققان می گویند انگشت شست امروزی در حدود 2 میلیون سال قبل در انسان ها تکامل یافت. در این زمان هومواراکتوس -نخستین انسان هایی که تناسب های بدنی شان شبیه هوموساپین ها بود و اولین گونه ای بودند که از آفریقا به جا های دیگر حرکت کردند - و همچنین شواهدی از قصابی حیوانات شکار شده و استفاده از منابع آبی پدیدار شد. ابزار سنگی نیز پیچیده تر شدند و استفاده از آن ها به عادات روزمره تبدیل شد که باعث شد رژیم های غذایی انسان اولیه نیز متنوع تر و گسترده تر گردد.

هارواتی می گوید: البته ممکن نیست که بتوانیم ارتباط مستقیم را نشان دهیم، اما مطالعه فسیل ها از 2 میلیون سال قبل افزایش پیچیدگی فرهنگ انسانی را از آن موقع نشان می دهد و این دقیقاً زمانی است که کارایی شست در گونه ما افزایش پیدا نموده است.

افزایش کارایی دست به این معنی است که ابزار های سنگی به شکلی سیستمی توسط انسان استفاده می شد، صنایعی که بر مبنای ابزار سنگی بودند به تدریج پیچیده تر شدند، وابستگی به منابع حیوانی گسترش یافت و البته انسان هومواراکتوس با مغز و بدنی عظیمتر از سایر انسانیانی که تا آن موقع آمده بودند، پدیدار و در سراسر آفریقا و اوراسیا پراکنده شد.

این مطالعه همچنین بر هومو نالِدی -یک گونه معماگونه از خویشاوندان انسان که نخستین بار در سال 2015 در اعماق یک غار در آفریقای جنوبی کشف شد- نیز نور افکنده است.

اطلاعات زیادی درباره زندگی این خویشاوند انسان وجود ندارد و ابزاری که به این گونه مربوط باشد پیدا نشده است. مغز کوچک و ترکیبِ آناتومی مدرن و قدیمی بدن این انسان مدت هاست که مایه حیرانی دانشمندان است. هومونالدی نیز انگشت شست نسبتاً نیرومندی داشته و قادر بوده ابزار سنگی بسازد و از آن ها استفاده کند.

این مطالعه همچنین دریافت که نئاندرتال ها و سایر گونه های مدرن انسانی مهارت دستی مشابه هم داشتند که نشان می دهد دست ماهر از اجداد مشترک به ارث رسیده است.

تریسی کیول، استفاد انسان شناسی در دانشگاه کنت می گوید که فرضیه های زیادی باید در این باره مطرح گردد، چون رد ماهیچه ها روی فسیل ها باقی نمی ماند. اما این تحقیق می تواند بصیرت و روش جدیدی برای آزمایش کردن در اختیار ما بگذارد.

او شرح داد: بسیاری از نخستینیان قادر بودند ابزار را با دقت و قدرت در دست بگیرند. اما انسان ها قادرند با نرمه های سرانگشتان خود اشیاء را در دست بگیرند که در این تحول عظیم نقش شست بسیار حیاتی است.

او می گوید: قبلاً تصور می شد که این توانایی در انسان ها در پاسخ به استفاده از ابزار تکامل یافته است. وقتی قادر شدیم به صورتی کارامد ابزار بسازیم و از ابزار (سنگی، استخوانی، گیاهی) استفاده کنیم، توانستیم از منابع غذایی متنوع تری استفاده کنیم که در صورت فقدان توانایی برای استفاده از ابزار این منابع غذایی یا در دسترس مان قرار نمی گرفت یا انرژی و زمان زیادی برای دسترسی به آن ها احتیاج داشتیم.

منبع: CNN

ترجمه: سایت خبرنگاران