همه چیز درباره تاریخ کشور ایتالیا - مجله کالارنا

برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با تور ایتالیا همراه شوید.

از جمله تعاملات ایران باستان با ایتالیا، در دوره فرمانروایی پارتیان قابل ذکر است که به خاطر موقعیت ویژه کشورمان، که در گذرگاه و جهت تجاری بازرگانان دو کشور رم و چین قرار داشت ایران در تعاملات تجاری و فرهنگی نقش عمده ای بر عهده داشته است. در این دوران تجار رمی از شهرهایی مثل همدان و شاهرود گذر نموده اند.

در طول تاریخ همیشه بین ایران و ایتالیای باستان روابط وجود داشته است و دانستن تاریخ ایتالیا با توجه به دیپلماسی موجود بین دو کشور و تبادلات فرهنگی آن دوره، جذابیت های ویژه ای دارد. سفر به تاریخ امروز خبرنگاران به سیری در تاریخ ایتالیا اختصاص دارد.

ایتالیا در دوران گذشته

بر پایه نوشته های مورخان تاریخ ایتالیا، در دوران باستان، اتروسک ها، یونانی ها و بعد رومی ها بر ایتالیا حکمرانی می کردند. (اِتروسک ها و تمدنی اتروسک تمدنی است که تبار هندواروپایی داشته و از سال 700 قبل از میلاد تا میانه قرن اول قبل از میلاد در شبه جزیره ایتالیا حضور داشتند اما با شکوفایی جمهوری روم ناپدید شدند.) اما در قرون وسطی ایتالیا بدست پاپ ها افتاد و بعد فرانک ها، بیزانسی ها، اعراب و نورمان ها در دوره های مختلف کنترل این سرزمین را بدست گرفتند.

شهر رم، پایتخت ایتالیا، به عنوان پایتخت امپراتوری روم محل اقامت پاپ بوده و برای مدت های طولانی یکی از مراکز مذهبی و سیاسی تمدن غرب محسوب می گردد. بعد از سقوط امپراتوری روم سرزمین ایتالیا به شهرهای خودمختار و مناطقی که بصورت نامتمرکز اداره می شد تقسیم شد.

یکی از این مناطق خود مختار جمهوری ونیز بود. اما انتها در سال 1861 این واحدهای سیاسی خودگردان در این محدوده جغرافیایی متحد و یکپارچه شده و کشور امروزی ایتالیا شکل گرفت.

ایتالیا در قرن نوزدهم

در آغاز قرن نوزدهم میلادی تاریخ ایتالیا وارد مرحله جدیدی شد. در پی گسترش آزادی های اجتماعی و افزایش حقوق شهفرایندی در ایتالیا، که بر خورداری از حق رای شهفرایندان ایتالیایی یکی از مصادیق آن بود، در سال 1913 فرایند اتحاد سیاسی ایتالیا کامل شده و پس از این اتحاد، تغییراتی در این کشور در همه ابعاد آغاز شد و به محض آغاز اصلاحات در زمینه سیاسی و اجتماعی، از نظر بین المللی چهره ایتالیا یکپارچه تر و مدرن تر شده و این کشور وجهه متفاوتی در عرصه مناسبات بین المللی یافته و در صدد تقویت این وجهه برآمد.

با آغاز جنگ جهانی اول ایتالیا که وجهه متفاوتی را برای خود ترسیم نموده بود در چنین شرایطی این صورت دگرگون شد و در کنار قدرت هایی مثل ایالات متحده، فرانسه و انگلیس وارد میدان جنگ شد. در سال 1919 با برپایی کنفرانس صلح پاریس، ایتالیا بر مناطق شمالی ترنتینو، التوادیجه و ونتریا جولیا دست یافت و ضرورت دستیابی و تسلط بر این مناطق از آن جهت بود که برای کامل کردن فرایند اتحاد ملی نفوذ کامل و سلطه بر این مناطق مورد احتیاج بود.

در این دوران، اگرچه که ایتالیا از میدان مبارزه پیروز بیرون آمد، ولی از نظر مالی شرایط بحرانی را پذیرا شد و به دنبال فشارهای مالی آشفتگی هایی غیر قابل کنترل در شرایط کشور بوجود آمد که دولت توان اداره و مدیریت اوضاع را نداشته و بهبود شرایط و پیش بردن شرایط موجود به سمت شرایط مثبت ناممکن بود.

در چنین شرایطی برخی از تشکل های سیاسی که در آینده کشور تاثیری جدی و عمیق داشتند فرصت ظهور پیدا نموده و به میدان رقابت های سیاسی پا گذاشتند. حزب ملت یکی از این احزاب و تشکل ها بود که در سال 1919 شکل گرفت وپس از مدتی به حزب دموکرات مسیحی تغییر نام و تغییر شکل داد، حزب سوسیالیست، حزب کمونیست که توسط گرامشی بنیان گذاشته شد و طبقات مبارز که موسولینی پایه گذار آن بود. این حزب دو سال بعد با تغییر مشی سیاسی تغییر نام داده و به حزب فاشیست ملی تبدیل شده و در قدرت یابی موسولینی نقش داشت.

ایتالیا در دوره موسولینی

سال 1925 آغاز دوره تباهی و سیاهی در این کشور بود. رژیم فاشیستی فعالیت خود را آغاز نموده و هر گونه فعالیت کلیه احزاب دیگر ممنوع شد! حال این رژیم خفقان و سرکوب در لباس میش کار گرگ را می کرد و با سیاست استبدادی خود و در قالب ملی گرایی همه گونه قدرت و اختیار را بدون محدودیت از آن خود می دانست و باعث تغییرات بنیادی در زندگی مردم شد و آزادی های سیاسی و حقوق شهفرایندی را محدود کرد.

رژیم فاشیستی در جهت جلوگیری از خصومت کلیسای کاتولیک با واتیکان به توافقاتی دست یافت. در چنین شرایطی اقداماتی برای توسعه فعالیت های صنعتی و کشاورزی انجام شد و موسولینی تلاش کرد در سیاست خارجی، با تکیه بر سیاست توسعه طلبی وجهه خود را تثبیت کند که به همین دلیل با آلمان متحد شده و ضد متفقین وارد جنگ جهانی دوم شد که طبیعتا شکست های نظامی و به دنبال آن سقوط و فروپاشی رژیم فاشیست را به دنبال داشت.

پس از یک دوره اعمال سیاست های فاشیستی و سرکوب و خفقان، تبعاتی که به دنبال داشت چندان به راحتی قابل جبران نبود اما با این همه دموکراسی بازسازی شد و کشور با اوضاع نابسامانی های پس از جنگ، هر چند به سختی، اما اداره شد و تلاش های بسیاری صورت گرفت تا میراث به جا مانده از تفکر و عمل رژیم فاشیست از بین برود و حاصل این تلاش ها و تلاش ها ایجاد و شکل گیری مجمع قانون اساسی در این کشور بود.

سال 1946 سال جشن و شادی بود و پس از یک رفراندم، جمهوری ایتالیا زاده شد و جشن ملی در سراسر ایتالیا برپا شد. دو سال بعد قانون اساسی جدید رسمیت یافته و قابلیت اجرایی پیدا کرد.

تلاش ایتالیا پس از جنگ برای نزدیک شدن به کشورهای غربی در خور توجه است و به همین دلیل راه پیوستن به اتحاد آتلانتیک را در پیش گرفت. ایتالیا در سطح جامعه اروپا جزء کشورهایی بوده که تلاش فراوانی در یکپارچه سازی اروپا از نظر مالی و سیاسی داشته است.