بهترین آثار هنری خیابان های بوداپست - مجله کالارنا

از پروفایل ما bestcanadatours دیدن نمایید.

نقاشی های نئوپینت

یکی از نکات جالب درباره هنرهای خیابانی بوداپست این است که هنرمندان این شهر می توانند هر ساختمان قدیمی یا مخروبه ای را با نقاشی های زیبای خود به یک اثر هنری تبدیل نمایند. خیلی از این ساختمان ها به کافه ها و رستوران های معروفی تبدیل شده اند که در میان مردم محبوبیت زیادی به دست آورده اند اما بعضی دیگر از ساختمان های مخروبه هم هستند که به لطف پروژه نوسازی ساختمان ها (Façade Rehabilitation Project) از ظاهر بسیار زیبایی برخوردار شده اند. نقاشی های نئوپینت (Neopaint) یا نقاشیِ نو، گروهی از هنرمندان و نقاشان خیابانی و گرافیتی ها (Graffiti) نقش مهمی در زیباسازی شهر داشته اند؛ دیوارنگاره های این هنرمندان با زیبایی مسحورنماینده شان در خیابان های بوداپست کاملا مشهود است.

نقاشی های دیواری یو ان اچ سی آر

از دیگر نقاشی های دیواری بوداپست می توان به پروژه نقاشی های دیواری یو اِن اِچ سی آر یا کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) اشاره نمود که به مناسبت روز دنیای پناهندگان (World Refugee Day) در سال 2014 در خیابان های بوداپست اجرا شد. این نقاشی های دیواری را می توان بر روی یک دیوار در مرکز بوداپست در گذرگاه سرپوشیده گوزدو اودوار (Goszdu Udvar) پیدا کرد. در این نقاشی شعاری با مزمون از هم پاشیده شدن حتی یک خانواده در جنگ کم نیست هم دیده می گردد و تصویر دختر جوان پناهنده ای را نشان می دهد تا توجه دنیایان را به پناهندگان جلب کند.

مسابقه قرن

این نقاشی عظیم در ناحیه 7 بوداپست دیده می گردد و یک مسابقه فوتبال معروف بین مجارستان و انگلستان در سال 1953 را به تصویر کشیده است. این مسابقه، مسابقه قرن نام گرفته زیرا تیم مجارستان پیروز شد 6 گل به تیم انگلستان بزند در حالی که تنها 3 گل از انگلستان خورده بود. نتیجه این مسابقه باعث شد تیم انگلستان یک تغییر اساسی در تمرین ها و تاکتیک های خود ایجاد کند.

زینس واروش

در سال 2008، پروژه زینس واروش (Szines Varos) یا شهر رنگارنگ با هدف به نمایش گذاشتنِ هنر در خیابان ها راه اندازی شد تا شهر را هرچه بیشتر رنگارنگ و زیبا سازد. این گروه مسئول برگزاری فستیوال سالانه زینس واروش هستند که در اواخر تابستان به مدت یک ماه برگزار می گردد. در این مدت چندین نقاشی دیواری جدید و آثار هنری به شهر اضافه می شوند.

فت هیت یا ایلو تیر

نقاشی دیواریِ فَت هیت و سیریپ (FatHeat and Ciripp) یک نقاشی دیواری کارتونی و اثر دو هنرمند مجارستانی است که در سال 2006 در فستیوال زینس واروش رونمایی شد و در خیابان آرانی یانوس اوتسا (Arany Janos utca) قرار گرفته است. اگر به وسیله اپلیکیشن لارا (Lara) به این نقاشی نگاه کنید با چهره دیگری از نقاشی خیابانی روبرو خواهید شد.

میکا یا ناگی فال

نقاشی دیواری میکا یا ناگی فال (Nagy Fal) در طول فستیوال فیلم 2015 خلق شد. این نقاشی رنگارنگ افرادی را نشان می دهد که در باغ میکا تیوادار (Mika Tivadar)، یک بار در محله یهودی ها، در بوداپست نشسته اند. این یکی از هشت اثری است که در همکاری با وزارت کشاورزی به مرحله اجرا درآمده است و نشان دهنده آداب و رسوم مردم مجارستان در خوردن و آشامیدن است.

بوداپست کوچک نیست

این اثر خلق شد تا نشان دهد بوداپست چیزی بیشتر از پایتخت مجارستان است. این نقاشی در منطقه 7 بوداپست قرار گرفته است و ابرهایی که در این نقاشی مشاهده می کنید مکان های دیگری در بوداپست را نشان می دهد که می توانید از آن ها بازدید کنید.

یادبود انقلاب 1956

این اثر به یاد پنجاهمین سالگرد انقلاب 1956 ساخته شد؛ زمانی که قیام مردم مجارستان علیه جمهوری خلق مجارستان به طرز وحشیانه ای سرکوب شد. این یادبود در پارک شهر (City Park) بوداپست بنا شده است. ستون های این بنا که به تدریج عظیم تر می شوند و ظاهر زنگ زده خود را از دست می دهند، نماد مردمی هستند که با یکدیگر متحد شدند و برای اعتقاداتشان ایستادگی کردند. بازدیدنمایندگان می توانند در این بنا قدم بزنند و خود را در تاریخ آن دوران حس نمایند.

چرخ زمان

یکی از عظیم ترین ساعت شنی های دنیا در بوداپست قرار گرفته است؛ سرازیر شدن شن های این ساعت از بالا به پایین یک سال طول می کشد و آخرین ذرات آن در شب سال نو به قسمت پایینی ساعت می ریزد. این بنا از سنگ گرانیت، فولاد و شیشه ساخته شده و چرخاندن آن در خاتمه سال برای اینکه برای یک سال دیگر آغاز به کار کند، 45 دقیقه طول می کشد.

کفش های رودخانه دانوب

این مجسمه ها، یادبودی برای افرادی هستند که در دوران اشغال مجارستان توسط نازی ها جان خود را از دست دادند. مجسمه های کفش های رودخانه دانوب را می توانید در مقابل ساختمان مجلس بوداپست پیدا کنید. مجسمه های رودخانه دانوب که شامل 60 جفت کفش در انواع مدل ها و اندازه ها و از جنس آهن هستند در سال 2005 توسط کارگردانی به نام کَن توگای (Can Togay) و مجسمه سازی به نام گیولا پاور (Gyula Pauer) ساخته شدند.