جشنواره فرهنگی مردم قبیله ماسایی - مجله کالارنا

به گزارش خبرنگاران، جشنواره فرهنگی ماسایی در منطقه حفاظت شده ملی ماسایی مارا در ناروک کنیا و با هدف ترویج صلح، گردشگری و تبادل فرهنگی در کنیا، که میزبان ده ها قومیت است، شروع شد.

این جشنواره شامل موسیقی فولکلور و پایکوبی های مردم ماسایی با نمایش غذا ها و صنایع دستی آن ها و بعلاوه ورزش های آن ها مانند پرتاب نیزه و پرش است.

قابل ذکر است که بیش از 50 قبیله بومی در کنیا وجود دارد و ماسایی ها از معدود مردمانی هستند که هنوز زنده اند و توانسته اند به بیشتر سنت های خود پایبند باشند و فرهنگ خود را حفظ نمایند، اما این کار به با توجه به تاریخی شفاهی آن ها آسان نبود.

مردم ماسایی در جنوب کنیا و شمال تانزانیا در امتداد دره بزرگ ریفت زندگی می نمایند. قوم ماسایی شامل 40 قبیله در یک مجموعه قومی و فرهنگی است که چندین قبیله و گروه آفریقایی به آن تعلق دارند.

بر اساس آمار سال 2009، جمعیت ماسایی به 841 هزار نفر رسید، در حالی که در سال 1989 این تعداد 377 هزار نفر بود.

مردم ماسایی با زندگی ساده خود متمایز هستند، زیرا در کلبه های ساخته شده از سرگین گاو، علف، شاخه های درخت و گل زندگی می نمایند و زنان این کلبه ها را می سازند. زندگی ماسایی ها با زمین و کشاورزی پیوند خورده است و به کنترل ارواح اعتقاد دارند.

ماسایی ها در موقعیت های خطرناک آرام و شجاع هستند. تهیه گوشت به روش سنتی ماسایی ها را که برای غذای خود به گاو وابسته هستند را از سایر قبایل متمایز می نماید.

قوم ماسایی از جمله قبایلی هستند که تسلیم حکومت استعمار انگلیس نشدند به همین علت وارد نبرد های زیادی شدند که معروف ترین آن ها نبرد دریاچه نیوس است که با نیزه ها و تیر های خود با ارتش انگلیس روبرو شدند؛ بنابراین سینه برهنه آن ها صد ها گلوله واقعی دریافت کرد و بیش از 3000 نفر از آن ها کشته شدند.

گوشواره ها مهم ترین زیور آلات زنان ماسایی هستند و معتقدند که آن ها را مجذوب کننده تر می نماید. یک مرد ماسایی هر چه تعداد گله های گاو بیشتری داشته باشد، زنان بیشتری دارد.

مردم ماسایی بر این باورند که خدایی که به آن اعتقاد دارند و اینکاری نام دارد در دهانه یک کوه آتشفشانی زندگی می نماید و او از بهشت فرود آمد و گاو ها را با خود پایین آورد و به آن ها هدیه داد.

تاریخ شفاهی قبایل ماسایی می گوید که منشاء آن ها در دره نیل پایین در شمال دریاچه تورکانا در شمال غربی کنیا بوده است، سپس به جنوب مهاجرت نموده و به بخش طولانی از سرزمینی رسیده اند که اکنون از شمال کنیا تا مرکز تانزانیا امتداد دارد.

سنت های قبیله ایجاب می نماید که مرد ماسایی سه دهه اول زندگی خود را با زحمت و ریاضت سپری کند و برای اثبات خود کوشش کند. قرمز رنگ مورد علاقه مردم ماسایی است.