ببینید ، خداحافظ آخرین مانده از آن جمع پراکنده... ، به یاد هوشنگ ابتهاج، سایه، که در 95 سالگی چشم از دنیا فرو بست
به گزارش مجله کالارنا، هوشنگ ابتهاج متخلص به، ه. ا. سایه، در 6 اسفند 1306 در رشت به دنیا آمد. ابتهاج با دقت در اوضاع سیاسی و اجتماعی حاکم بر روزگارش، مقداری احساسات شخصی خود را در شعرهایش گنجاند و با نفوذ عاطفه در غزل هایش و پرداختن به موضوعات روز جامعه توانست بیانگر نیازهای مردم باشد.
به گزارش خبرنگاران آنلاین؛ آثار سایه با نخستین نغمه ها در سال 1325 آغاز شد. سراب، سیاه مشق، شبگیر، زمین، چند برگ از یلدا، یادنامه، تا صبح شب یلدا، یادگار خون سرو، تاسیان و مهم ترین اثر او حافظ به سعی سایه است که از روی 30 دست نوشته قرن نهم به تصحیح دیوان حافظ پرداخته است.
سایه شعر را ویروس خود می دانست و این گونه سایه را استدلال می کرد: حروف و کلمات برای من رنگ دارند: ر خاکستری، گ نارنجی و ج سیاه است. کلمات برایم سرد و گرم اند: سایه کلمه ای سرد است، گلابی کلمه ای گرم. به گمان من در کلمه سایه یک میزان آرامش و خجالتی بودن و فروتنی و بی آزار بودن هست؛ این ها برای من جالب بود و با طبیعت من می ساخت. خود کلمه سایه از نظر حروف الفبا حروف نرم بدون ادعایی است. در آن نوعی افسوس است و ذات معنای این کلمه، نوعی افتادگی دارد در مقابلِ خشونت و حتی می گردد گفت وقاحت.
گزارش: مرجان حسینی
تدوین: مسعود ساکی
منبع: همشهری آنلاین