خواب زمستانی اجداد بشر! - مجله کالارنا

به گزارش شهفرایندآنلاین به نقل از گاردین، خواب زمستانی اجداد بشر! خرس ها این کار را انجام می دهند؛ خفاش ها هم؛ حتی جوجه تیغی های اروپایی هم این کار را می کنند؛ و اکنون معلوم شده است انسان های نخستین هم ممکن است این کار را انجام داده باشند. به گفته کارشناسانِ فسیل، آنان به خواب زمستانی فرو می رفته اند.

شواهد موجود از استخوان های یافت شده در یکی از پایگاه های مهم فسیلی جهان حاکی از آن است که پیشینیان ما ممکن است صد ها هزار سال پیش با خوابیدن در زمستان، سرمای شدید را تاب آورده باشند!

دانشمندان استدلال می کنند که همان صدمات و آسیب هایی که در استخوان های فسیل شده انسان های اولیه مشاهده شده، در استخوان های حیوانات دیگر هم که به خواب زمستانی فرومی فرایند، وجود داشته است.

این ها نشان می دهد نیاکان ما در آن زمان با کاهش متابولیسم و ماه ها خوابیدن بر زمستان های وحشی چیره شده اند.

این نتیجه گیری ها بر اساس کاوش در غاری به نام Sima de los Huesos (گودال استخوان) در آتاپورکا، نزدیک بورگوس در شمال اسپانیا به دست آمده است.

طی سه دهه گذشته، بقایای فسیل شده چندین انسان از قسمت مرکزی گودال استخوان در آتاپورکا جمع شده است.

محققان که هزاران دندان و تکه استخوان پیدا کرده اند، که به نظر می رسد عمدا در آنجا ریخته شده است، می گویند این غار در واقع گور جمعی است.

قدمت این فسیل ها به بیش از 400 هزار سال قبل برمی شود و احتمالا مربوط به نئاندرتال های اولیه یا اجداد آنان بوده است.

این پایگاه یکی از گنجینه های باارزش دیرین شناسی این سیاره است و دیدگاه های مهمی درباره فرایند پیشرفت تکامل تدریجی انسان در اروپا ارایه داده است، اما اکنون محققان چرخش غیرمنتظره ای در این داستان ایجاد کرده اند.

در مقاله ای که در نشریه LAnthropologie منتشر شد، خوان لوئیس آرسواگا -که هدایت تیمی را که برای نخستین بار در این مکان حفاری می کرد بر عهده داشت- و آنتونیس بارتسیوکاس، از دانشگاه دموکریتوسِ تراکیا در یونان استدلال می کنند که فسیل های یافت شده در آنجا بیانگر تغییرات فصلی است که نشان می دهد رشد استخوان برای چندین ماه از هر سال مختل شده است.

آنان می گویند شرایط متابولیکی این انسان های نخستین به آنان کمک کرد برای مدت طولانی در شرایط بسیار سرد با ذخایر محدود مواد غذایی و ذخیره کافی چربی بدن زنده بمانند.

آنان به خواب زمستانی فرو رفتند و این به عنوان اختلال در رشد استخوان ثبت می شود.

محققان اذعان می کنند: این عقیده ممکن است به نظر علمی- تخیلی برسد، اما خاطرنشان می کنند که بسکمک از پستانداران از جمله پستانداران نخستین پایه مانند بوش بِیبی و لمور این کار را انجام می دهند.

آرسواگا و بارتسیوکاس گفتند این نشان می دهد که پایه ژنتیکی و فیزیولوژی چنین هیپومتابولیسمی (کاهش میزان فعالیت متابولیکی) می تواند در بسکمک از گونه های پستانداران از جمله انسان حفظ شود.

آنان همچنین به این واقعیت اشاره می کنند که پیدا شدن بقایای خرسی که در غار به خواب زمستانی فرو رفته است در گودال استخوان به این ایده اعتبار بیشتری می بخشد که انسان هم همان کار را برای زنده ماندن در شرایط سرد و کمبود مواد غذایی انجام می داده است.

محققان چندین استدلال مخالف این نظر را بررسی می کنند. اینوییت های مدرن (اسکیموها) و سامی ها (مردمان بومی ساکن منطقه قطبی موسوم به ساپمی Sápmi که امروزه شامل بخش هایی از مناطق شمالی سوئد، نروژ، فنلاند و شبه جزیره کولا در روسیه است) با وجودی که در شرایط سرد و به همان سختی زندگی می کنند، خواب زمستانی ندارند. پس چرا مردم در غار Sima این کار را کردند؟

آرسواگا و بارتسیوکاس در پاسخ به این پرسش می گویند ماهی های روغنی و چربی گوزن های شمالی، مواد غذایی را برای اینوییت ها و سامی ها در طول زمستان فراهم می کند، بنابراین نیازی به خواب زمستانی ندارند. از طرف دیگر، نیم میلیون سال پیش در ناحیه اطراف پایگاه Sima غذای کافی پیدا نمی شده است.

آرسواگا و بارتسیوکاس اضافه می کنند: در خشکی ایبری (Iberia) غذای کافی غنی از چربی برای مردم Sima در زمستان سخت فراهم نبود، بنابراین آنان به خواب زمستانی متوسل شدند.

پاتریک راندولف کوینی، مردم شناس از دانشگاه نورثومبریا در نیوکاسل گفت: این استدلالی بسیار جالب است و مطمئنا بحث را داغ خواهد کرد. با این حال، توضیحات دیگری در مورد تغییرات دیده شده در استخوان های موجود در Sima وجود دارد و باید قبل از نتیجه گیری واقع بینانه به طور کامل مورد توجه قرار گیرد. معتقدم که هنوز این کار انجام نشده است.

کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی لندن گفت که پستانداران بزرگ مانند خرس در حقیقت خواب زمستانی ندارند، زیرا بدن بزرگ آن ها نمی تواند به اندازه کافی درجه حرارت اندام های داخلی بدن مانند قلب، مغز، خون و … آن ها را کاهش دهد. در عوض آن ها وارد خواب کمتر عمیقی می شوند که به آن تورپور می گویند. در چنین شرایطی، انرژی مورد نیاز مغز انسان های Sima برای بقا هنگام تورپور مشکل ایجاد می کند.

او افزود: با وجود این، این ایده جالبی است که می شود با بررسی ژنوم های مردم Sima، نئاندرتال ها و دنیسوان ها از نظر وجود علایم تغییرات ژنتیکی مرتبط با فیزیولوژی تورپور، آن را آزمایش کرد.