10 فیلم از کارگردان های نوظهور 2021 که حتما باید تماشا کنید - مجله کالارنا

سال جاری این جشنواره برای عاشقان سینما هم مهم است چرا که از زمان شروع بیماری فراگیر کرونا، این جشنواره نخستین جشنواره محلی ای خواهد بود که اجازه تماشای فیلم ها به صورت حضوری را می دهد. اتفاقی که احتمالا نزدیک ترین چیز به بازگشایی رسمی دوباره سینماها است.

خوشبختانه مخاطبان راه دور احتیاج نیست نگران چیزی باشند، چرا که تمام 27 فیلم در هر دو رشته فیلم بلند و کوتاه به صورت مجازی هم قابل تماشا خواهند بود و این خبر به خصوص در سال 2021 بسیار هیجان انگیز است چرا که این جشنواره سال جاری بهترین های ساندنس، برلین، روتردام و بسیاری دیگر از نقاط جهان را در خود گنجانده است.

جشنواره از 28 آپریل (8 اردیبهشت) تا 8 می (18 اردیبهشت) به صورت مجازی و به صورت حضوری تا 14 می (24 اردیبهشت) در مرکز فیلم لینکلن ادامه می یابد.

در ادامه به ده فیلم از جشنواره سال جاری که باید دید اشاره می کنیم.

1. همه جا غرق در نور (All Light, Everywhere)

• کارگردان: تئو آنتونی
• بازیگران: کیور برنا، رابرت کانیف
• امتیاز راتن تومیتوز: 100 از 100

همه جا غرق در نور تمام مشاهدات ممکن از موضوع مورد بحث خود را ارائه می دهد و از زوایای نوین و قابل تامل جدیدی به آن می نگرد. فیلم مستند جاه طلبانه تئو آنتونی ارتباطی درخشان را برجسته می نماید؛ ارتباطی خیره نماینده بین اسلحه و دوربین و ریشه های تاریخی و حقیقی آن.

همین دلیل به تنهایی کافی است که تجربه و تحقیق فیلم ساز درباره چگونگی مسلط شدن تکنولوژی بر زندگی انسان تبدیل به فیلمی باارزش شود. همه جا غرق در نور به این نکته اشاره می نماید که ما چه قدر اندک درباره چگونگی مشاهده گری تاریخ نسبت به خود می دانیم.

جهت حرکت فیلم از انبارهای ساخت دوربین های لباس پلیس شروع می شود و تا جلسات تمرینی پلیس هایی که آن ها را می پوشند، پیش می رود. داستان طرح یک هواپیمای جاسوسی توسط یک شرکت و تاریخ دوربین های پرنده در جنگ جهانی اول.

در بیش تر مواقع، روایت آنتونی به اواخر قرن نوزده بازمی شود. کنار زدن پرده ها از تاریخ کم تر شنیده شده عکس برداری از ستارگان و عکس بازداشت، تا یافتن ارتباطی جالب بین تکنولوژی دوربین و اسلحه های جنگی. همه این ها با ماهیت فضای شخصی در جهانیی که توسط قدرت شرکت های عظیم اداره می شود، با هم روبه رو می شوند.

همان طور که فیلم پیش می رود و خود را به زندگی های روزمره ما نزدیک تر می نماید، هم زمان هشداردهنده و الهام بخش می شود.

2. سیب ها (Apples)

• کارگردان: کریستوس نیکو
• بازیگران: آریس سروتالیس، سوفیا گیورگوواسیلی
• امتیاز راتن تومیتوز: 98 از 100

بنا شده بر یک قیاس با شرایط امروز ما و نسخه ای نامطمئن از گذشته ای نه چندان دور.

سیب های کریستوس نیکو به بیماری همه گیری می پردازد که به آرامی و به طور مرموزی پخش می شود و قربانیان خود را با چندین مورد فراموشی رها می نماید. جزئیات اندک اند، اما بیماری به اندازه ای وجود داشته است که مردم یونان آموخته اند چگونه در کنار آن زندگی نمایند؛ مردم سالم سر کارهای معمول خود می فرایند، درحالی که مردم بیمار وارد برنامه هویت جدید می شوند که دولت برای آن ها تنظیم نموده است. برنامه ای که در بیمارستان های محلی انجام می گیرد و تبلیغ آن در رادیو شنیده می شود.

بیمارانی که کسی به دنبال آن ها نیامده است، مانند آریس سروتالیس، مامور می شوند تا هویت های جدید بسازند، فرایند ای که شامل دستورالعمل های عجیبی می شود که دکتر آن ها روی یک نوار کاست برای شان ضبط نموده است؛ دوچرخه سواری کن، به جشن لباس مبدل برو، یک دختر را دیدار کن و سپس بدون گفتن خداحافظی او را ترک کن و … .

نیکو هرگز از این که پای خود را بر جای پای یورگوس لانتیموس بگذارد، خجالت نکشیده است، همان طور که پیش از این در فیلم دندان نیش (Dogtooth) به عنوان دستیار لانتیموس کار نموده است. بهترین لحظه های این فیلم زمانی است که کمدی های لنتیموسی با نگاهی شفاف به جهانیی که در آن هویت های شخصی تبدیل به نمادهایی تعیین شده اند، همراه می شوند و بسیاری از ما مجبور شده ایم کارهایی را انجام دهیم فقط به دنبال این که آن ها را برای آینده به ثبت برسانیم.

سیب ها یک حس قابل لمس اما ناگفته را منتقل می نماید که در آن می خواهد اعلام کند که تفاوت حیاتی بین تاریخ و خاطره، احساس است و فاصله دریافت از احساسی که تجربه های مان به ما می دهند باعث می شود که آن چه هستیم را فراموش کنیم. وقتی که این بیماری همه گیر کنونی و حقیقی خودمان از بین برود و تبدیل به خاطره شود، فیلم نیکو درس هایی برای ما دارد که باید در ذهن بسپاریم.

3. جنگل قرمز تیره (Dark Red Forest)

• کارگردان: جین هواکینگ
• امتیاز راتن تومیتوز: 78 از 100

هر ساله هزاران راهب تبتی صومعه یارچن راهی خانه های چوبی پیچ درپیچ پشت فلات تبت می شوند و در آن جا به مدیتیشن و سفر به درون خویشتن می پردازند. این آسان ترین شیوه عزلت نشینی نیست؛ طی سردترین صد روز سال رخ می دهد و هم چنان که سوال های عمیق درباره جهانی اطراف و وجود شکل می گیرد، تحمل فیزیکی هم به امتحان گذاشته می شود.

کارگردان جین هواکینگ به این سفر نزدیک می ماند و با نگاه بصری ای خیره نماینده و شاعرانه، هم زمان پوچی وسیع جهانی سرشار از شگفتی برای راهب ها و صمیمیت و آرامش درونی جستجوی معنوی آن ها را به نمایش می گذارد.

مبهوت نماینده از نظر سینمایی و عمیق از نظر یافتن پاسخ رمز و رازهای جهان هستی. جنگل قرمز تیره مخاطبان خود را به همان فضای یخ زده که راهب ها را به سطح هشیاری بالاتری می برد، منتقل می نماید.

4. ال پلانتا (El Planeta)

• کارگردان: آمالیا اولمن
• بازیگران: آمالیا اولمن، آل اولمن
• امتیاز راتن تومیتوز: 94 از 100

ال پلانتا کشمکش خود را حول یک مشکل بنا می نماید، اما تا نزدیکی خاتمه فیلم مشکل را برملا نمی نماید.

در نخستین فیلم آمالیا اولمن، خودش نقش جوانی را ایفا می نماید که از لندن به اسپانیای پس از بحران بازمی شود تا به مادر ورشکسته اش که پس از مرگ پدر از فقر رنج می برد، یاری کند. بیش تر زمان فیلم در سواحل شهر ساحلی گیخون و فضای کمدی مادر-دختری سیاه-سفید، باتوجه به جزئیات ریز سبک زندگی آن ها می گذرد.

ال پلانتا درباره دو زن است که ترجیح می دهند در زمان حال زندگی نمایند تا این که بخواهند عواقب اعمالشان را در نظر بگیرند. اولمن در مقابل مادر واقعی خود، آل اولمن ، بازی می نماید، یک نابازیگر که با این حال اجرایی جذاب و خنده دار از زنی درگیر انکار به نمایش می گذارد.

البته وقایع فیلم تا حدی از حقیقت سرچشمه می گیرند؛ این زوج در حقیقت هم دوره ای بی خانمانی را بایک دیگر تجربه نموده اند و آمالیا به راستی در لندن به مدرسه رفته است.

5. فایا دای (Faya Dayi)

• کارگردان: جسیکا بشیر
• امتیاز راتن تومیتوز: 91 از 100
• امتیاز متاکریتیک: 81 از 100

فیلم جسیکا بشیر براساس افسانه ای اتیوپیایی، به دنبال جاودانه شدن می رود. یک سفر روحانی به شهر مرتفع حرار، شهری که در آیین های مذهبی این زمین ریشه دارد. پرمنفعت ترین مکان اتیوپی در حال حاضر.

فیلم دوگانه که از طرفی مستند و از طرفی داستانی است، روایت مستقیمی را دنبال نمی نماید. اگرچه گاهی نگاهی به محمد، پسری چهارده ساله، می اندازد و او کسی است که می توان به عنوان شخصیت اصلی فیلم در نظر گرفت؛ یک پسر پیام رسان برای زائران شهر حرار.

او با پدر خود زندگی می نماید، پدری که مانند بسیاری دیگر از افراد شهر، همه روزه گیاهی به نام خط را می جود و متناسب با حالت نامتعادل روانی خود که توسط اعتیادش به خط ایجاد شده است، گاهی با محمد درگیر می شود. محمد به فکر پیدا کردن زندگی ای بهتر است، اما برای یافتن آن باید به سفری خیانت آمیز در طول دریای سرخ به سمت عربستان صعودی برود.

داستان هایی که بشیر می گوید برای منتقل کردن تصاویر دل نشین او کافی است، فایا دای فیلمی است که به سبب عظمت بصری، عقل و روح را به دیدن خود دعوت می نماید و تا آخرین لحظه با تنش و رمز و رازی که به نظر می رسد در زیرمتن روایت کمین نموده اند، مخاطب را درگیر نگه می دارد. جهانیی که غریبه و آشناست؛ جهانیی که هر کسی باید تسلیم آن شود و هم زمان مراقب باشد که خودش را به طور کامل در آن گم نکند.

6. لوزو (Luzzu)

• کارگردان: آلکس کامیلری
• بازیگران: جیمز اسکیکلونا، دیوید اسکیکلونا
• امتیاز راتن تومیتوز: 100 از 100

لیست فیلم هایی که در جزیره مالت تهیه و ساخته شده اند، کوتاه است که با توجه به زیبایی مدیترانه ای اصیل و داستان های شمشیر و صندل آن ها، عجیب است. لوزو فیلمی کم یاب در لوکیشنی کم یاب است که درباره خود مالت ساخته شده و خود مالتایی ها در آن ایفای نقش نموده اند. لوزو به عنوان نخستین فیلم آلکس کامیلری داستان حقیقی صید ماهی را با بازیگران غیرحرفه ای روایت می نماید.

یک روایت نئورالیستی به رسم برادران داردن که در فیلم های خود با محلی ها همکاری می کردند. لوزو به زیبایی داستان مردی را روایت می نماید که گاهی شناختن آن بسیار سخت است، اما فیلم به راستی به یک کشف حقیقی در بازیگری می رسد. جیمز اسکیکلونا، ماهیگیری که نسخه متفاوتی از خودش را در مقابل دوربین بازی نموده است.

واقع گرایی تاثیرگذار فیلم نشان می دهد که کامیلری مشق های خود را در زمینه نئورالیست به خوبی انجام داده است. روایت احساسی فیلم، آن را برای مخاطبی که با پیش زمینه آن آشنایی ندارد، در دسترس نگه می دارد.

7. راک باتم رایزر (Rock Bottom Riser)

• کارگردان: فرن سیلوا

فیلمی که خیلی زود توانست نگاه هیئت ژوری جشنواره فیلم برلین 2021 را به دست بیاورد، نخستین ساخته فرن سیلوا بود. کسی که ایده یک مستند طبیعی را در ذهنش ذوب کرد و به چیزی که کاملا تجربه ای جدید است تبدیل نمود.

فیلم عنوان خود را از یکی از آهنگ های تمام نشدنی بیل کالاهان قرض گرفته است. راک باتم رایزر به جست وجوی خواستگاه و معنا های کیهانی گداخته های آتشفشانی هاوایی در طول قرن ها می پردازد. این فیلم تجربی عناصر فیلمهای مستند، قوم نگاری و تصورات فکری را کنار هم می گذارد و تصویری بدیع از این که چگونه این آتش برانگیخته از مواد مذاب برای بعضی به عنوان برج دیده بانی و برای بعضی دیگر به عنوان هشدار خدمت نموده است به تصویر می کشد و در نهایت به این می پردازد که چگونه غرور ما در حال نابود کردن آن است.

راک باتم رایزر انواع و اقسام غافلگیری ها را به سمت مخاطب پرتاب می نماید، درحالی که ماده مذاب زرد و قرمز پرتلاطم هرگز دست از سوختن برنمی دارد.

8. تعطیلات کوتاه (Short Vacation)

• کارگردان: کوان مین-پیو، سئو هان-سول
• بازیگران: سانگ هی-هان، سو جونگ-پارک

تعطیلات کوتاه داستان چهار دختربچه مقطع هدایت کره جنوبی را روایت می نماید که در خاتمه یک سال تحصیلی معلم عکاسی شان وظیفه ای عجیب برعهده شان گذاشته است؛ بروید و از انتهای جهان عکس بگیرید.

در سال 2021 شاید تصور این که مردم به چنین درخواستی چه واکنشی نشان خواهند داد آسان باشد، اما این بچه ها به اندازه ای به آن واکنش نشان می دهند که بلوغ شان به آن ها احازه می دهد؛ برای مثال آن ها تا ایستگاه آخر مترو سئول، از آن پیاده نمی شوند و وقتی که تعیین می شود این کار فایده ای ندارد، برای جستجو به مناطق جدیدی می فرایند. در همین حال است که وقتی با فراغ بال با هم صحبت می نمایند درمی یابند که چقدر چیزهای ناگفته درباره یک دیگر و درباره خودشان وجود دارد که باید کشف نمایند.

تعطیلات کوتاه فیلمی خودنما سرشار از فضاهای خالی است، اما آهستگی آن و احساس شگفت زدگی واقع گرای آن جای زیادی برای رشد فراهم می نماید.

9. همه ما به بازار مکاره جهان می رویم (Were All Going to the Worlds Fair)

• کارگردان: جین اسکوئنبارن
• بازیگران: آنا کاب، مایکل جی. راجرز
• امتیاز راتن تومیتوز: 84 از 100

جستجوی جین اسکوئنبارن درباره فرهنگ اینترنت که به وسیله داستانی مناسب بیان می شود، یک فیلم افتخارآمیز و دارای روایتی هوشمندانه است. با مرکزیت یک بازی آنلاین ایفای نقش. همه ما به بازار مکاره جهان می رویم یک معاینه مدرن من باب تنهایی است.

اسکوئنبارن و بازیگر او، آنا کاب که برای نخستین بار بازیگری را تجربه می نماید، همذات پنداری عمیقی را به فیلم و شخصیت بخشیده اند. ما نخستین بار کیسی را تنها در اتاق زیرشیروانی اش دیدار می کنیم که سراسیمه به صفحه رایانه خیره شده است. او به ما نگاه می نماید، همان طور که ما به او نگاه می کنیم و درحالی که او خودش را برای یک دیدار مجازی آماده می نماید ما با شنمایندگی او آشنا می شویم.

کیسی امروز به دنبال یک چالش بین المللی می شود و برای یک خوره اینترنت این اصلا چیز عجیبی نیست. چالشی که او می خواهد با آن خودش را به جهانی عظیمتری متصل کند و به دنبال آن برای خود ارتباط و توجه به دست آورد؛ چیزهایی که در زندگی شهری و خانه غمگین خود به آن ها دست نمی یابد. برای این که تحت تاثیر فیلم قرار بگیرید احتیاج نیست که حتما یک خوره اینترنت باشید، فقط کافی است انسان باشید.

10. چوب و آب (Wood and Water)

• کارگردان: یوناس باک
• بازیگران: آنکه باک، ریکی یونگ

در نخستین فیلم این فیلمساز آلمانی مادرش نقش آفرینی می نماید و در فیلم سعی می نماید که با پسر خودش که مدت هاست از او خبری ندارد، دوباره ارتباط برقرار کند. پسری که در هنگ کنگ زندگی می نماید. به دنبال این هدف و با کوشش برای از بین بردن فاصله ای که طی سال ها بین او و پسرش به وجود آمده است، او دست به کار می شود و به سمت هنگ کنگ پرواز می نماید.

منبع: indiewire