شب زنده داری چه بلایی سر بدن می آورد؟ - مجله کالارنا

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مطالعه ای که اخیراً در ژورنال Experimental Physiology منتشر شده است نشان می دهد که چرخه های خواب و بیداری، ضمن تغییردادن ترجیحات بدن ما برای انتخاب منابع تأمین انرژی، باعث ایجاد تفاوت های متابولیک نیز می شوند.

بر اساس این مطالعه، توانایی چربی سوزی برای تأمین انرژی در افرادی که تا دیروقت بیدار می مانند، در سطح پایین تری قرار گرفته است؛ این موضوع، به معنای امکان ذخیره چربی ها در بدن و افزایش احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی است.

منظور از تفاوت های متابولیک این است که هر گروه چقدر می تواند به طور مؤثر از انسولین برای ارتقای جذب گلوکز استفاده کند؛ این گلوکز، به وسیله سلول ها ذخیره و برای فراوری انرژی، استفاده می گردد.

کسانی که دوست دارند مانند پرندگان سحرخیز صبح ها فعال باشند، وابستگی بیشتری به چربی، به عنوان منبع انرژی دارند. این افراد در طول روز، از سطوح آمادگی هوازی بیشتری نسبت به افراد شب زنده دار برخوردار هستند. در نقطه مقابل، جغد های شب یا کسانی که دوست دارند شب ها تا دیروقت بیدار باشند، چربی کم تری را حین استراحت یا هنگام ورزش مصرف می نمایند.

پژوهشگران دانشگاه راتگرز نیوجرسی در ایالات متحده آمریکا، با طبقه بندی 51 شرکت نماینده به دو گروه مجزا، آن ها را مورد مطالعه قرار دادند؛ افراد شب بیدار و کسانی که سحرخیز هستند. طبقه بندی مذکور، بر اساس کرونوتایپ (تیپ شخصیت زمانی) افراد و تمایل طبیعی آن ها برای فعالیت و خواب در ساعات مختلف شبانه روز انجام شد.

این گروه از پژوهشگران، برای ارزیابی توده بدن، حساسیت به انسولین، نمونه های تنفسی و ترکیب بدنی شرکت نمایندگان، از تصویربرداری های پیشرفته استفاده کردند. این تصویربرداری ها، برای میزان گیری متابولیسم چربی و کربوهیدرات بدن افراد انجام شد.

شرکت نمایندگان در این پژوهش، به مدت یک هفته، تحت نظر قرار گرفتند تا الگو های رفتاری آن ها در طول روز ارزیابی گردد. این افراد، علاوه بر داشتن یک رژیم غذایی با کالری معین، مجبور بودند یک روزه شبانه نیز داشته باشند تا تأثیر تغذیه روی نتایج تحقیق به حداقل برسد.

برای مطالعه ترجیحات سوختی بدن شرکت نمایندگان، آن ها پیش از انجام دو جلسه تمرینی 15 دقیقه ای و در حین استراحت، مورد آزمایش قرار گرفتند. این آزمایش ها، در دو جلسه و روی تردمیل انجام شد که در یکی از آن ها شدت تمرین میانه و در دیگری بالا بود. سطح تناسب اندام هوازی این افراد، به وسیله چالش شیب ارزیابی شد. در این چالش، شیب دستگاه تردمیل هر دو دقیقه یک بار، 2/5 درصد افزایش داده شد و این کار تا رسیدن شرکت نماینده به نقطه خستگی ادامه پیدا کرد.

پژوهشگران بعد از انجام این آزمایش نتیجه گرفتند که افراد سحرخیز، نسبت به جغد های شب، چربی سوزی بیشتری در حالت استراحت و بعلاوه در طول انجام تمرینات ورزشی دارند. علاوه بر این، جغد های شب نسبت به انسولین نیز مقاوم بودند؛ به این معنی که بدن آن ها به اندازه انسولین بیشتری برای کاهش سطح گلوکز خون احتیاج داشت و به جای چربی نیز کربوهیدرات ها را به عنوان منبعی انرژی ترجیح می داد.

توانایی بدنی ضعیف شب بیداران در پاسخ گویی به انسولین برای افزایش مصرف سوخت می تواند مضر باشد؛ چراکه نشان دهنده ریسک بالاتر ابتلای آن ها به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی است. علت چنین اختلافی بین ترجیحات متابولیکی افراد سحرخیز و شب زنده دار همچنان ناشناخته است و احتیاج به آنالیز بیشتری دارد.

استیون مالین، نویسنده ارشد این مقاله و یکی از پروفسور های دانشگاه راتگرز نیوجرسی می گوید: تفاوت های موجود بین متابولیسم چربی افراد سحرخیز و شب زنده داران نشان می دهد که ریتم شبانه روزی بدن ما (چرخه خواب و بیداری) می تواند روی نحوه استفاده بدن از انسولین تأثیرگذار باشد.

حساسیت بسیار زیاد یا ناتوانی در پاسخ به انسولین، پیامد های قابل توجهی روی سلامتی ما دارد. این مشاهدات، سبب افزایش درک ما از چگونگی تأثیر ریتم های شبانه روزی بدن روی سلامت مان می شوند. به نظر می رسد که کرونوتایپ روی متابولیسم و عملکرد هورمونی ما مؤثر باشد. با توجه به این موضوع، پیشنهاد می کنیم که کرونوتایپ به عنوان عاملی برای پیش بینی ریسک بیماری در افراد مورداستفاده قرار گیرد.

وی می گوید: طبق یافته های آن ها افراد سحرخیز، نسبت به جغد های شب که در طول روز بی تحرک هستند، آمادگی جسمانی بالاتری دارند.