کدام فیلم مدعی اصلی اسکار امسال است؟ - مجله کالارنا

به گزارش ایران، این فیلم بانشی های اینیشیرین (The Banshees of Inisherin) نام دارد که یک بار دیگر از خط فکری غیرمتعارف مک دوناف برمی خیزد و سوژه آن همان قدر غریب است که کار های قبلی او. سال 2008 بود که مک دوناف با ارائه اولین فیلم بلند خود به نام در بروژ سینما را تکان داد و با ترسیم اتفاقاتی عجیب بین کاراکتر های آن فیلم در شهر بروژ (یا بروخه) بلژیک سینمادوستان را با روش های انحصاری کار خود آشنا ساخت.

یک مشخصه مهم بانشی های اینیشیرین همبازی شدن مجدد کالین فارل معروف و ایرلندی و برندان گلیسون هنرپیشه تحسین شده و مسن انگلیسی در این فیلم است. این دو پیش تر در فیلم در بروژ نیز همبازی شده بودند.

انگشتی که قطع می شود

بانشی های اینیشیرین که کم و بیش متمرکز بر هنر موسیقی و به واقع پیرامون هنرمندان کمی تا قسمتی دیوانه ای است که به این حرفه می پردازند، یک فیلم تراژیک و در توصیفی دیگر یک کمدی بسیار سیاه است و سناریوی آن را هم خود مک دوناف نوشته است.

دو کاراکتر اصلی این داستان موزیسین هایی هستند که سابقه دوستی و همکاری طولانی مدتی را در صحنه این هنر دارند، اما چند سالی است که میانه شان به هم خورده و چشم دیدن یکدیگر را ندارند. مک دوناف ما را به دوران انتها جنگ داخلی ایرلند در سال 1923 و به جزیره خیالی کوچکی به نام اینیشیرین می برد؛ آن جا که ما با دو شخصیت اصلی قصه که موسیقیدان های غیرمعمول، با واکنش هایی تند و حیرت آور هستند، آشنا می شویم و مسیر زندگی و کار های آنان را می کاویم. یکی از آن ها کالم داهرتی نام دارد که موسیقی محلی آن منطقه ها را می نوازد و استاد این رشته است و نقشش را برندان گلیسون ایفا می نماید.

دیگری پادرایچ سویی لیاب هانی نامیده می شود که شخصیتی با عمق داهرتی ندارد و برخلاف وی برون گرا و اهل تفریح و با لحظه خوش است و کالین فارل در نقش او ظاهر می شود. هر چقدر که داهرتی تمایل دارد زندگی اش را وقف موسیقی کند و کار هایی به یادماندنی برای مردم به جا بگذارد، پادرایچ امیالی از این قبیل ندارد و به حداقل ها راضی است و مرگ یکی از دوستان نزدیکش هم مزید برعلت شده و او را بیش از پیش آسان نگر کرده است.

داهرتی که نمی تواند این سطحی نگری ها را تحمل کند، ارتباطش را با پادرایچ قطع و هرگونه اقدام وی را برای برقراری مجدد دوستی رد می نماید. اصرار پادرایچ تا آن جا پیش می رود که روزی داهرتی به او اخطار می دهد اگر باز مزاحم شود و بخواهد رابطه قبلی شان را از سر گیرد، هربار که او پدیدار شود، با شیئی تیز یکی از انگشتان دست خودش را قطع خواهد کرد.

پادرایچ این را باور نمی نماید و یک روز که در رستورانی داهرتی را می بیند، باز به سمت او می رود و می کوشد با عذرخواهی از وی باب روابط محو شده گذشته را از نو بگشاید که ناگهان و در میان حیرت ناظران داهرتی یکی از انگشتان دستش را قطع می نماید و آن را تحویل پادرایچ می دهد که مثل سایر حاضران شوکه شده است.

آدم های سرگشته روزگار

با مضمون شگفتی از این دست و ترسیم زندگی نزدیکان هر دو کاراکتر اصلی که یکی از آن ها سیوبهان خواهر پادرایچ است و البته براساس تصنیف ها و آوا های غنی محلی ایرلند مک دوناف فیلمی را پیش روی بینندگان گذاشته که می تواند ادامه دهنده سنت پیروزی فیلم های کوچک و کم هزینه و مستقل در سنوات اخیر اسکار باشد و اعتباری بزرگ و تازه را برای این گونه فیلم ها به ارمغان بیاورد.

این فیلم اولین اکران جهانی اش را اواسط شهریورماه درجریان فستیوال معتبر بین المللی ونیز ایتالیا تجربه کرد و هم جایزه بهترین فیلمنامه رابرای مارتین مک دوناف به ارمغان آورد و هم جایزه بهترین بازیگر مرد را نصیب کالین فارل کرد. از این فیلم در فستیوال سن دیه گو امریکا هم تجلیل شده و نامش به زودی درمیان برندگان جوایز بیش از 20 انجمن بزرگ جهانی سینما در امریکا و اروپا هم خواهد آمد و، چون از شروع اکران عمومی آن در امریکای شمالی، اروپای غربی و آسیای شرقی مدت کمی می گذرد، برای برآورد مالی آن باید صبر کرد.

آنچه قطعی می نماید، پراقبال بودن تصنیف واره هایی است که مک دوناف در متن زندگی شخصیت های فیلمش قرار داده و از مجموعه این عناصر آدم ها و اتفاقاتی را ساخته که قطعاً هم نام او را پرآوازه تر خواهند کرد و هم آکادمی علوم سینمایی و هنر های تصویری را که مجری و اهدا کننده جوایز اسکار است، به اعطای شماری از جوایز اصلی اش به وی و سایر هنرمندان حاضر در این فیلم سرشار از غربت و مملو از احساسات گنگ آدم های سرگشته روزگار وا خواهد داشت.