اختلال کندن پوست و روش های درمان آن
به گزارش مجله کالارنا، خبرنگاران | سرویس روانشناسی - کندن پوست، عملی است که هراز گاهی از افراد سر می زند. اما زمانی که این عمل از حد خود بگذرد و موجب آسیب رسانی به بدن گردد، شرایط اختلال کندن پوست اتفاق می افتد و نیازمند رسیدگی و درمان است. این اختلال، کندن پوست لب، کندن زخم، پوست اطراف ناخن، ممکن است تا جایی پیش برود که بسیار مکرر اتفاق بیافتد و باعث ایجاد زخم، خونریزی و درد گردد.
عناوین اصلی مطلب عدم نمایش
علائم و تشخیص اختلال کندن پوست
اختلال کندن پوست چگونه پیشرفت می نماید؟
روش های درمان اختلال کندن پوست
اگر به اختلال کندن پوست مبتلا شدیم چه کنیم؟
اختلال کندن پوست چیست؟
اختلال کندن پوست، نوعی رفتار تکرار شونده خود مراقبتی به نام رفتار تکراری متمرکز بر بدن (BFRB) تلقی می گردد. انواع دیگر این نوع رفتار شامل کندن موی وسواسی، کندن ابرو، جویدن ناخن است که موجب آسیب رسانی به بدن می گردد. همچنین این اختلال در زمره اختلالات وسواس جبری نیز دسته بندی می گردد. چرا که به مرور فرد به صورت ناخودآگاه اجباری برای انجام این اعمال وسواس گونه احساس می نماید.
افراد مبتلا به اختلال کندن پوست، اقدام به کندن جای جوش، جای زخم و … می نمایند، چون نمی خواهند بخشی از پوست یا بدنشان را که در نظرشان نقص تلقی می گردد ببینند.
اختلال کندن پوست به دو شکل اتفاق می افتد:
- پوست کنی متمرکز: حالتی که فرد دچار تنش و اضطراب است، اما بعد از کندن پوست خود آرام می گردد.
- پوست کنی غیر ارادی: حالتی که فرد بدون توجه و بدون اضطراب پوست خود را می نماید.
علائم و تشخیص اختلال کندن پوست
تشخیص ابتلا به اختلال کندن پوست از یک حالت عصبی و خفیف به یک مشکل جدی و نیازمند درمان کار سختی است، اما سوالات زیر می تواند به فرایند تشخیص یاری کند:
- آیا زمان زیادی در طول روز برای کندن پوست صرف می کنید؟
- آیا جای زخم قابل تشخیصی براثر کندن پوست روی بدنتان ایجاد شده است؟
- آیا زمانی که به کندن پوست خود فکر می کنید، از این کار ناراحت می شوید؟
- آیا کندن پوست مزاحم کار و زندگی اجتماعی شماست؟ برای مثال به علت وجود جای زخم از رفتن به استخر یا باشگاه خودداری می کنید؟
افراد مبتلا به اختلال کندن پوست، پوست جای جای بدن خود را می نمایند تا جایی که منجر به ایجاد جای زخم گردد. سپس جای زخم های قبلی را نیز می نمایند تا منجر به خونریزی گردد. چنین فردی با استفاده از ناخن، سوزن، موچین یا حتی با گاز دریافت اقدام به آسیب رسانی به پوست و بدن خود می نماید و ممکن است در طول روز ساعت ها به این کار مشغول باشد.
چنین فردی اتفاقا تمایل زیادی به پنهان کردن این جای زخم ها دارد. این افراد از رفتن به مکان های عمومی که ممکن است زخم هایشان بدون پوشش باشد خودداری می نمایند. یا با استفاده از آرایش، کلاه، نوع لباس و هر روش دیگری کوشش می نمایند جای زخم خود را پنهان نمایند. شما به راحتی می توانید احساس خشم، خجالت و شرم را در این افراد تشخیص دهید.
اختلال کندن پوست چگونه پیشرفت می نماید؟
اختلال کندن پوست، هم در بچه ها و هم در جوانان ممکن است رخ دهد. درواقع هرکسی با هر سنی در معرض ابتلا به این نوع وسواس واقع شده است. این عارضه در شرایط زیر تشدید می گردد:
1. پس از یک عارضه پوستی مثل جوش، عفونت پوستی یا جراحت؛ فرد ممکن است جای زخم یا جای جوش را بکند. او با اینکار باعث ایجاد جراحت بیشتر می گردد و از بهبودی زخم و عارضه پوستی جلوگیری می نماید. هرچه بیشتری اینکار را انجام دهد، پوست بیشتر دچار خارش می گردد و فرد بیشتر زخم را می نماید؛ و این چرخه ادامه پیدا می نماید…
2. هنگام تحمل فشار یا استرس؛ شما ممکن است یکبار هنگام استرس گوشه ناخن، پوست لب یا جای زخم را کنده و احساس آرامش بیشتری را تجربه نموده باشید. بعد از این تجربه روانی خوشایند ممکن است این عمل به یک عادت و بعد به یک اختلال تبدیل گردد.
روش های درمان اختلال کندن پوست
این بیماری از نوع بیماری های روحی روانی است و مشخصا با مراجعه به روانشناس و گا ها در موارد پیشرفته با مراجعه به روانپزشک و مصرف دارو قابل درمان است. از منظر روانشناسی دو نوع روش درمانی برای این اختلال وجود دارد:
- تمرین معکوس عادت: در این متد درمانی، روانشناس کوشش می نماید شرایط و موقعیت هایی که فرد مبتلا در آن ها اقدام به کندن پوست خود می نماید را شناسایی کند. این شرایط می تواند هرنوع موقعیت استرس زا و ناخوشایند برای بیمار باشد. بعد از تشخیص این موقعیت ها روانشناس راه چاره های جایگزین برای مقابله با احساس بد به بیمار پیشنهاد می نماید. برای مثال در مواقع استرس یک اسباب بازی پلاستیکی را فشار دهند، آدامس بجوند و ….
- کنترل محرک: روش دوم، تغییر موقعیت های استرس زا و تحریک نماینده است. در این روش روانشناس بعد از تشخیص موقعیت هایی که بیمار در آن اقدام به کندن پوست می نماید، برای تغییر آن ها کوشش می نماید. برای مثال در موارد اختلال شدید فرد با پوشیدن دستکش این رفتار خود را کنترل می نماید یا حتی گا ها با حذف آینه از زندگی روزمره، فرد را از دیدن آثار و زخم های پوستی بازمی دارند.
اگر به اختلال کندن پوست مبتلا شدیم چه کنیم؟
اولین قدم برای روبرویی با این مشکل، تحقیق و آنالیز سوابق کاری روانشناسان و انتخاب یکی از آنهاست. معمولا انتخاب روانشناس متخصص و کارکشته کار آسانی نیست، اما با کمی تحقیق می توانید ریسک این کار را به حداقل برسانید. دقت کنید که بهتر است به روانشناس متخصص در حوزه اختلالات وسواس جبری مراجعه کنید.
همچنین می توانید همزمان با مراجعه به روانشناس، به متخصص پوست نیز مراجعه کنید تا از سلامت پوست خود مطمئن شوید یا آسیب هایی که به پوست خود رسانده اید را درمان کنید. با این کار به فرایند درمان اختلال وسواس گونه خود نیز یاری نموده اید.
بسیاری از افراد در تنهایی اقدام به کندن پوست خود می نمایند. اگر احساس می کنید که ممکن است به این اختلال مبتلا باشید، می توانید با پیوستن به گروه های افراد مبتلا به این اختلال به فرایند پذیرش و حل مسئله سرعت ببخشید. در صورتی که در این زمینه تجربه ای دارید، آنرا با ما درمیان بگذارید.
شما می توانید با اختلال خود زشت پنداری نیز در خبرنگاران آشنا شوید
منبع: setare.com